Όλοι όσοι συμμετέχουμε στην απεργία – αποχή από την «αξιολόγηση» την παίρνουμε πολύ πιο σοβαρά από αυτούς που την κάνουν.
Γιατί ξέρουμε ότι:
ü Η «αξιολόγηση» τους δεν θα πει ποτέ την αλήθεια. Γιατί η στρατηγική στόχευση της σημερινής όπως και των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων είναι σταθερά προσανατολισμένη στην διάλυση, στην υποβάθμιση, την απαξίωση κάθε δημόσιας υπηρεσίας και την χρησιμοποίησή της σαν εργαλείο στήριξης της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων.
ü Η «αξιολόγησή» τους δεν θα πει ότι είμαστε υποστελεχωμένοι.
ü Η «αξιολόγησή» τους δεν θα πει ότι είμαστε υποχρηματοδοτούμενοι.
ü Η «αξιολόγησή» τους δεν θα πει ότι εντατικοποιείται η εργασία για το τακτικό προσωπικό και τους συναδέλφους με ελαστικές σχέσεις εργασίας που είναι σε κατάσταση «ομηρίας»
ü Η «αξιολόγησή» τους δεν θα πει ότι ο οργανισμός αντιμετωπίζεται από την κυβέρνηση και το κράτος ως πηγή οικονομικού βάρους και όχι δημόσιας ωφέλειας.
ü Η «αξιολόγησή» τους είναι το παιχνίδι με τις καρέκλες που σε κάθε γύρο, θα πρέπει πάντα κάποιος να περισσεύει, γιατί γι αυτό γίνεται η «αξιολόγηση». Για να βγαίνει κάποιος περισσευούμενος.
ü Η «αξιολόγησή» τους δεν είναι αθώα και εικονική. Στον επόμενο γύρο η «αξιολόγησή» τους αν δεν βγάλει κάποιους «λιγότερο επαρκείς», θα «αξιολογηθούν» άσχημα αυτοί που τους έβγαλαν όλους επαρκείς! «Καλός» στην αξιολόγηση είναι αυτός που είναι «λιγότερο κακός» από τον άλλο. Ο «καλύτερος» πρέπει να είναι ο προϊστάμενος, γιατί αλλιώς γιατί να είναι προϊστάμενος!
ü «Καλός αξιολογητής» είναι αυτός που δεν θα διστάσει να υποδείξει τον λιγότερο καλό από τους υπόλοιπους. Όλοι πρέπει να δεχτούν συμβουλευτική συνέντευξη γιατί εκ προοιμίου έχουν κάποιο αδύναμο σημείο και ο προϊστάμενός τους πρέπει να είναι εκεί για να τους το υποδείξει, αφού ως προϊστάμενος, αυτός είναι εξ ορισμού καλύτερος. Η «αξιολόγησή» τους χρησιμοποιείται ως μέσο πειθαναγκασμού, χειραγώγησης και «επίδειξης ισχύος»
ü Στην «αξιολόγησή» τους, η Διοίκηση είναι η μόνη που μπορεί να διαλέξει ποιος θα είναι ο αξιολογητής της (γραφείο εσωτερικού ελέγχου) και όλοι ξέρουμε πώς διαλέγει!
ü Όσοι κόπτονται για την «αξιολόγηση» δεν έχουν κατά νου πώς θα γίνει ο Οργανισμός καλύτερος. Αν ήταν έτσι θα αναδείκνυαν δημοσίως και μαζί με τους συναδέλφους τους τα κακώς κείμενα και θα πάλευαν για να τα αλλάξουν. Αν σήμερα υπάρχει κανονισμός (και σύστημα αξιολόγησης μαζί με αυτόν), είναι γιατί οι εργαζόμενοι έδωσαν μάχη γι αυτό. Βλέπουμε στο θέμα του νόμου για τον ΕΛΓΟ, πόσο αποτελεσματικοί είναι όσοι παραμένουν βουβοί στις «αξιολογήσεις» τους για την κατάσταση του ΕΛΓΟ παριστάνοντας πως όλα λειτουργούν ρολόι και για τα όποια κακώς κείμενα φταίνε οι «ανεπαρκείς» υφιστάμενοι.
ü Κάποιοι χτίζουν καριέρες πάνω στην «αξιολόγηση» μας και εμείς με τη συμμετοχή μας βάζουμε πλάτη γι αυτό. Την ίδια στιγμή στα θέματα που καίνε τους εργαζόμενους, καμία πλάτη δεν βάζουν αυτοί που έχουν μοναδική μέριμνά τους να μη γίνονται δυσάρεστοι στους δικούς τους από τα πάνω «αξιολογητές». Για ποιο από τα θέματα που μας απασχολούν, είδαμε στήριξη από αυτούς; Από τα 176 ευρώ ως τη συλλογική σύμβαση εργασίας;
ü Η «αξιολόγηση» τους απαιτεί να γίνονται όλοι ανταγωνιστικοί προς όλους με κατάληξη κάποιος να υποδεικνύεται στο τέλος ως ο «πιο αδύναμος κρίκος». Γιατί κάθε φορά κάποιοι θα πρέπει να περισσεύουν και να «εκκαθαρίζονται». Η «αξιολόγησή» τους είναι ένα «παιχνίδι του καλαμαριού» που μόλις τώρα ξεκινάει για εμάς, την ίδια στιγμή που βλέπουμε ηρωικούς εργατικούς αγώνες εναντίον της λογικής των εκκαθαρίσεων με "αξιολογήσεις", όχι μόνο στη χώρα μας (e-food, εκπαίδευση), αλλά σε όλο τον κόσμο!
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ – ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ» ΤΟΥΣ –
ΔΕΝ ΤΗΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ
ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΜΑΖΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ & ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΑΓΩΝΑ
Υπόδειγμα 1
Δημοσίευση σχολίου