Δεν θα μπούμε στο «γύψο» που ετοιμάζει
η εχθρική στο λαό και τους εργάτες
κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας
Το δικαίωμα στις δημόσιες συγκεντρώσεις είναι αμυντικό ατομικό δικαίωμα και πολιτικό δικαίωμα που προστατεύει τον υπήκοο απέναντι στην παντοδυναμία του Κράτους.
Η ψήφιση του νομοσχεδίου για τον περιορισμό και τον έλεγχο των δημόσιων συγκεντρώσεων/διαδηλώσεων συνιστά οπισθοδρόμηση στα πολιτικά δικαιώματα που έχει εξασφαλίσει με αγώνες και θυσίες η εργατική τάξη και το εργατικό κίνημα μέσα στο αστικό σύστημα εξουσίας. Αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.
Μέσα στο σήμερα από εμάς τους ίδιους, πρέπει να δοθεί αποφασιστικά απάντηση στο νέο αντιδραστικό τερατούργημα της κυβέρνησης.
Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση της Ν.Δ βρίσκεται αντιμέτωπη με τεράστιας κλίμακας αδιέξοδα στην οικονομική της πολιτική, τέτοια που να αδυνατεί στο παραμικρό να φανεί συνεπής στις υποσχέσεις και στα ταξίματα που εξάγγελε προεκλογικά και με τα οποία κέρδισε τις εκλογές. Όχι μόνο καμία επένδυση, καμία ανάπτυξη, καμία νέα θέση εργασίας δεν κατάφερε να δημιουργήσει, αλλά πολύ περισσότερο μέσα στη δίνη της παγκόσμιας ύφεσης που προϋπήρχε και επιτάχυνε η πανδημία, καμία λύση δεν μπορεί να δώσει η ξοφλημένη αντεργατική πολιτική της. Ο λαός βρίσκεται σε απόγνωση και το μόνο που απομένει στην αντιδραστική κυβέρνηση της ΝΔ για να υπερασπιστεί τους πραγματικούς εντολείς της, το κεφάλαιο και την αστική τάξη είναι η κλιμάκωση της επίθεσης στα εργατικά και δημοκρατικά δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Ο εχθρός της κυβέρνησης είναι η εργατική τάξη· οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι πρόσφυγες, οι μετανάστες. Οι εξεγέρσεις και τα κινήματα θεριεύουν σε όλο τον κόσμο. Μέσα στην ίδια τη μητρόπολη του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ, ο καπιταλισμός γκρεμίζεται όπως αναγγέλλουν οι Financial Times και αυτό είτε το παραδέχεται, είτε δεν το παραδέχεται η αντιδραστική μας κυβέρνηση, προκαλεί τεράστια ανησυχία για το ποιες ανατροπές μπορεί να επιφέρει.
Μητσοτάκης – Χρυσοχοϊδης, άρον-άρον, φέρνουν στη μέση του καλοκαιριού στη Βουλή ένα χουντικής έμπνευσης νομοσχέδιο με σκοπό να ποινικοποιήσουν τις συγκεντρώσεις-διαδηλώσεις με δικαιολογία την ταλαιπωρία μιας «δήθεν» πλειοψηφίας. Αυτό που ισχύει στ’ αλήθεια όμως είναι ότι δεν έχουν παρά μόνο την καταστολή για να αντιμετωπίσουν την οξυμένη δυσαρέσκεια των εκατομμυρίων ανέργων και σκληρά εκμεταλλευόμενων εργαζόμενων απέναντι στη συστηματική νομοθέτηση αντεργατικών μέτρων δέκα χρόνια τώρα, που υπαγορεύουν ο ΣΕΒ και οι λοιπές εργοδοτικές οργανώσεις. Η ποινικοποίηση των συγκεντρώσεων-διαδηλώσεων συνιστά ευθέως πολιτικό μέτρο, το οποίο αποσκοπεί και επιφέρει αλλοίωση της ουσίας και της φυσιογνωμίας της αστικής δημοκρατίας, όπως έχει διαμορφωθεί από τη μεταπολίτευση και μετά στη χώρα. Όσο δυσκολεύει η κατάσταση για τα αφεντικά και τους πολιτικούς υπαλλήλους τους, τόσο λιγοστεύει και η δημοκρατία τους!
Οι δρόμοι δεν ανήκουν στους ξενοδόχους, τους μεγαλέμπορους και τους βιομήχανους, στο κεφάλαιο και στους πολιτικούς υπηρέτες τους. Δεν πέφτει λόγος στην αστυνομία - την αστυνομία τους - ποιος θα βγει στο δρόμο, πόσοι μπορούν να βγουν και για ποιο λόγο. Οι αγώνες, οι συγκεντρώσεις - διαδηλώσεις και οι απεργίες δεν μπορούν να τεθούν υπό τον έλεγχο του κράτους και των οργάνων καταστολής. Αφορούν το λαό που διεκδικεί και απαιτεί, που αντιστέκεται στην πολιτική εναντίον του και αυτό είναι ο μόνος νόμος που ισχύει για εμάς.
Το κέρδος του κεφαλαίου είναι αντιστρόφως ανάλογο στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα. Το κράτος και η δημοκρατία τους δεν είναι του λαού και αυτό γίνεται όλο και πιο απροκάλυπτα εμφανές. Το χουντικό νομοσχέδιο της απαγόρευσης και του ελέγχου των συγκεντρώσεων/διαδηλώσεων που ετοιμάζουν το αποδεικνύει. Οι εργατικοί - λαϊκοί αγώνες αποτελούν την μοναδική ελπιδοφόρα προοπτική να αλλάξει η σημερινή κατάσταση που έχει οδηγήσει μεγάλα τμήματα του λαού στην φτώχεια, στην εξαθλίωση και στην κοινωνική περιθωριοποίηση.
Η ένταση του αυταρχισμού και της ποινικοποίησης των αγώνων δείχνει τον φόβο της κυρίαρχης τάξης και των πολιτικών της εκπροσώπων μπροστά στον κίνδυνο ο λαός να βγει μαζικά, αγωνιστικά, μαχητικά στους δρόμους, να διεκδικήσει και να επιβάλει μια άλλη πολιτική η οποία θα εκφράζει τα δικά του συμφέροντα, τις δικές του σύγχρονες ανάγκες.
Στις πλάτες του αγωνιστικού, ταξικού, ανεξάρτητου και οργανωμένου από τα κάτω συνδικαλιστικού κινήματος πέφτει αναγκαστικά το βάρος να εμποδίσει αυτή την εξέλιξη που αλλάζει προς το χειρότερο τους όρους που διεξάγεται η ταξική πάλη στο πλαίσιο της αστικής νομιμότητας.Σε αυτή την κατεύθυνση επιβάλλεται άμεσα να συγκληθούν τα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος (Δ.Σ - Γ.Σ) να οργανωθεί μια μαζική εκστρατεία στους χώρους δουλειάς ώστε να σημάνει ένας γενικευμένος εργατικός ξεσηκωμός με συγκεντρώσεις - διαδηλώσεις - καταλήψεις που η κορύφωσή του θα είναι μια μεγάλη μαζική πανελλαδική - πανεργατική απεργία. Η σύσκεψη εργατικών σωματείων στην οποία αποφασίστηκε ένας τέτοιος αγωνιστικός σχεδιασμός δράσης είναι μία θετική αφετηρία για την ανάσχεση αυτού του αισχρού πολιτικού σχεδίου. Τη μάχη αυτή δεν μπορεί παρά να τη δώσει ο ίδιος ο λαός με μπροστάρη την εργατική τάξη και δεν έχει επιλογή παρά να το πράξει χωρίς καμία αναβολή, μέσα στο σήμερα, διαφορετικά θα κληθεί από όλο και χειρότερη θέση να παλέψει. Η απαγόρευση θα σπάσει στο δρόμο, όπως πάντα γίνεται στην Ιστορία. Τώρα όμως είναι η ώρα του αγώνα για να μην περάσει αυτή.
